Wilde zwijnen, reeën en verrassende verhalen.
Vanaf de start van ons Ommetje komen we al snel op het terrein van het voormalige internaat De Widdonck voor kinderen en jong-volwassenen. Tegen de gevel van een oud gebouw lezen we op een informatiebordje dat we te maken hebben met een klein restant van een veel groter complex. In het midden van de 19e eeuw werd hier het St. Aloysius gesticht gebouwd. Deze instelling was de feitelijke voorganger van De Widdonck.
We wandelen verder via de oever van de Roggelse Beek, naar de groene boorden van de bossen aan de rand van het dorp. Al gauw bevinden we ons in het gebied Waterbloem. Tot voor kort was dit bos een productiebos met overwegend dennen. Door selectief te kappen ontstaat nu een veel gevarieerdere begroeiing. Op sommige plekken is het pad wat hobbelig. Wilde zwijnen hebben hier naar lekkere hapjes gezocht en verbaast u zich niet als een ree plotseling uw pad kruist.
Aan de oever van de beek, diep in het bos,, staat een kruisbeeld. Er gaan verschillende verhalen over de reden voor het plaatsen van het kruis. Zo zou er op die plek iemand door de bliksem zijn getroffen of een jager bij een jachtongeluk om het leven zijn gekomen. In diezelfde beek bouwen bevers met enige regelmaat dammen om hun leefgebied nat te houden.
